«Ե­թե այն­տեղ չլի­նի մար­դը, անհ­նար է խո­սել հե­ռա­վո­րու­թ­յան, կի­նո­յի, ա­տոմ­նե­րի, լույ­սի մա­սին»

Ե­րի­տա­սարդ ռե­ժի­սոր ՄԱՆԵԻՆ (ՄԱ­ՆԵ ԲԱՂ­ԴԱ­ՍԱ­ՐՅԱՆ) այս օ­րե­րին կա­րե­լի է տես­նել բժշ­կա­կան դի­մա­կով ու հա­մազ­գես­տով։ Տպա­վա­րու­թյուն է, որ մեր օ­րե­րը նկա­րա­հա­նե­լու փորձ է ա­նում։ Ման­րա­մաս­նե­րը փոր­ձե­ցինք ճշ­տել Մա­նեից։

-Մա­նե, այն, ինչ ապ­րում է հի­մա Եր­կիր մո­լո­րա­կը, նման է կի­նո­յի։ Ի՞նչ զգա­ցո­ղու­թյուն­ներ ու­նես։ Հա­ջող­վու՞մ է ռե­ժի­սո­րի դի­տան­կյու­նից նա­յել այս ա­մե­նին, երբ ինքդ էլ «նույն կի­նո­յից» ես։
-Գրի­գոր Գուր­զա­դյա­նը հա­ճախ էր իր մտո­րում­նե­րում անդ­րա­դառ­նում այլ մո­լո­րակ­նե­րում մարդ­կանց գա­ղու­թաց­մա­նը։ Այն ժա­մա­նակ դա ֆան­տաս­տի­կա­յի ժան­րից էր թվում։ Այ­սօր ա­մեն բան կար­ծես տա­նում է դրան։ Ա­հա այդ զգա­ցումն ու­նեմ ստեղծ­ված վի­ճա­կի մա­սին: Ես կար­ծում եմ, որ նոր վի­րու­սը ոչ միայն վնաս­ներ կպատ­ճա­ռի, այլև գլո­բալ ա­ռու­մով նոր փուլ կտե­ղա­փո­խի մարդ­կու­թյան պատ­մու­թյու­նը: Բայց այդ ըն­թաց­քում բազ­մա­թիվ ճա­կա­տագ­րեր են կոր­ծան­վում: Դա է տխու­րը: Ա­հա թե ին­չու է հա­մա­վա­րա­կը նման պա­տե­րազ­մի։
-Հա­մա­վա­րա­կի մա­սին ֆիլմ նկա­րա­հա­նե­լու մտադ­րու­թյու՞ն ու­նես։
-Նոր ֆիլ­մի գա­ղա­փար­ներ ու­նեմ, սա­կայն կար­ծում եմ, դեռ վաղ է խո­սել դրա մա­սին: Ցան­կա­ցած վա­վե­րագ­րա­կան դր­վագ, որ նկա­րա­հան­վում է, չի կա­րող չար­տա­ցո­լել տվյալ ժա­մա­նա­կը։ Սա­կայն չէի ցան­կա­նա ֆիլմ նկա­րա­հա­նել զուտ հա­մա­վա­րա­կի մա­սին, քա­նի որ այն, իմ կար­ծի­քով, կվա­նի հան­դի­սա­տե­սին։
-Նկա­րա­հա­նում­նե­րի ըն­թաց­քին չի՞ խո­չըն­դո­տում վա­րակ­վե­լու վտան­գը։
-Վա­րակ­վե­լու վտանգն ինձ չի վա­խեց­նում, քա­նի որ պահ­պա­նում եմ կա­նոն­նե­րը։ Բա­ցի այդ, վս­տա­հում եմ սե­փա­կան ի­մու­նա­յին հա­մա­կար­գին։
-ՈՒ­նե՞ս հե­րոս, ո­րի շուրջը գու­ցե հյուս­վում է պատ­մու­թյունդ։
-Օ­րեր ա­ռաջ ա­վար­տե­ցի ԵԹԿ­ՊԻ-ի մա­գիստ­րա­տու­րան «Ռեֆ­րեն Դիս­տան­ցիա­յի մեջ» գի­տա­հե­տա­զո­տա­կան աշ­խա­տան­քով: Հե­րո­սը Մարդն է: Շատ ընդ­հան­րա­կան է ա­սե­լի­քը։ Փորձ է ար­վում հա­մե­մա­տե­լու եր­կու գի­տու­թյուն՝ կի­նո­մոն­տա­ժը և քվան­տա­յին մե­խա­նի­կան: Եր­կուսն էլ գո­յու­թյուն ու­նեն և եր­կուսն էլ, որ­պես այդ­պի­սին, նյու­թե­ղեն չեն: Ե­թե այն­տեղ չլի­նի մար­դը, անհ­նար է խո­սել հե­ռա­վո­րու­թյան, կի­նո­յի, ա­տոմ­նե­րի, լույ­սի մա­սին: Չէ՞ որ այս ա­մե­նի բա­ցա­հայ­տո­ղը մարդն է, և այս ա­մե­նը փորձ է ար­վում բա­ցա­հայ­տել մար­դու կյան­քը հեշ­տաց­նե­լու հա­մար:
-Քո ներ­սում ի՞նչն է փոխ­վել այս ըն­թաց­քում։ Գու­ցե վե­րարժևո­րում ես կյանքն ու վե­րա­նա­յում ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան ըն­թա՞ցքդ։
-Հա­մա­վա­րա­կի բռն­կու­մով չի պայ­մա­նա­վոր­ված փո­փո­խու­թյու­նը։ Ա­մեն օր է մար­դը փոխ­վում: Օ­րա­կան քա­նի՞ մարդ է մա­հա­նում քաղց­կե­ղից։ Հի­վան­դու­թյուն­նե­րը գո­յու­թյուն ու­նեին նախ­քան նոր վի­րու­սի հայ­տն­վե­լը և դեռ ա­վե­լի են ա­հագ­նա­նա­լու՝ նոր դա­րաշր­ջա­նի ապ­րե­լա­կե­պի թե­լադ­րան­քով։
- Հետևում ես կի­նոաշ­խար­հի զար­գա­ցում­նե­րին. ար­տա­սահ­մա­նյան նոր ֆիլ­մեր կա՞ն հա­մա­վա­րա­կի թե­մա­յով։
- Իմ «Ե­րազ­ներ» ֆիլ­մում, ո­րի վրա աշ­խա­տում եմ, կա դր­վագ, որ­տեղ հե­րո­սը՝ ա­պա­գա ար­տիս­տը, մե­կու­սաց­ման օ­րե­րին նկար­նե­րի հա­վա­քա­ծու է կազ­մում: Միայն այդ դր­վա­գով է ար­տա­հայտ­վել հա­մա­վա­րա­կը: Թող ինձ նե­րեն այն ռե­ժի­սոր­նե­րը, ո­րոնք անդ­րա­դար­ձել են այս թե­մա­յին, բայց այս պա­հին շատ պար­զու­նակ է թվում հա­մա­վա­րա­կի մա­սին ֆիլմ նկա­րե­լը։ Սա պա­տե­րազ­մի նման է: Ե­թե նկա­տել եք` բուն պա­տե­րազ­մի ժա­մա­նակ նկա­րա­հան­ված ֆիլ­մե­րը այն­քան ազ­դե­ցիկ չեն, որ­քան այն ֆիլ­մե­րը, ո­րոնք նկա­րա­հան­վել են պա­տե­րազ­մից 20, 30 տա­րի անց: Ցան­կա­ցած շո­կա­յին ի­րա­վի­ճակ պետք է անց­նի, ինչ-որ ա­ռու­մով մո­ռաց­վի, ինք­նամ­շակ­վի: Այս պա­հին ո՞վ կցան­կա­նա ֆիլմ դի­տել կո­րո­նա­վի­րու­սի մա­սին։ Այլ հարց է, ե­թե ֆիլ­մը լի­նի մարդ­կա­յին ճա­կա­տագ­րի մա­սին, ո­րում կար­տա­ցոլ­վի կո­րո­նա­վի­րու­սա­յին ժա­մա­նա­կից մի փոքր սյու­ժե­տա­յին գիծ։ Բայց այս պա­հին մար­դիկ հետևում են զուտ տե­ղե­կատ­վա­կան հոս­քին։
-Քեզ ի՞նչն է ա­վե­լի դրա­մա­տիկ թվում՝ մե­կու­սա­ցու­՞մը, սո­ցիա­լա­կան հե­ռա­վո­րու­թյու­՞նը, դի­մակ­նե­րի կրու­՞մը, թե՞ բուն հի­վան­դու­թյունն իր հետևանք­նե­րով։
-Ինձ թվում է` ա­մե­նադ­րա­մա­տի­կը այն է, որ մեր հա­սա­րա­կու­թյան մեջ ա­մեն մեկն իր ճշ­մար­տու­թյունն ու­նի հա­մա­վա­րա­կի մա­սին, ան­գամ միկ­րո­բիո­լո­գիա­կան փաս­տարկ­ներ կա­րող են ներ­կա­յաց­նել սե­փա­կան են­թադ­րու­թյուն­նե­րով ու «ա­պա­ցու­ցել» դրանք:
-Ի՞նչ ես ա­նում հի­մա, ի՞նչ ծրագ­րե­րով ու նո­րու­թյուն­նե­րով ես ներ­կա­յա­նա­լու։
-«Բու­ժԻն­ֆո» հա­ղորդ­ման շր­ջա­նա­կում պատ­րաս­տում եմ բժշ­կա­կան թե­մա­յով վա­վե­րագ­րա­կան տե­սա­նյու­թեր։ Մաս­նակ­ցում եմ մի շարք օն­լայն կի­նո­փա­ռա­տո­նե­րի։ Նոր ֆիլ­մով կներ­կա­յա­նամ հա­մա­վա­րա­կից հե­տո, քա­նի որ չեմ պատ­կե­րաց­նում ա­ռաջ­նա­խաղ` ա­ռանց կի­նո­թատ­րո­նի։ Զու­գա­հեռ շա­րու­նա­կում եմ գրել կի­նո­յի և գի­տու­թյան կա­պի մա­սին, շու­տով կներ­կա­յաց­նեմ թեզս, գու­ցե դա լի­նի առ­ցանց- տե­սա­նյութ տար­բե­րա­կով:

Զրույցը`
Ար­մի­նե ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԻ